تاب مجموعه‌ای از صفحاتِ نوشته شده، مصوّر، چاپ شده یا صفحات خالی (صفحه سفید و نانوشته)؛ ساخته شده از جوهر، کاغذ (ورق)، پوست حیوانات یا مواد دیگر (چسب، نخ و…) است که معمولاً از یک طرف (سمت راست یا چپ) به یکدیگر محکم شده یا وصل می‌شوند. هر برگه در کتاب، ورق و هر سمت یا روی هر ورق، صفحه نامیده می‌شود.

کتاب نوعی اثر چاپی صحافی‌شده‌است که بیشتر از ۴۹ صفحه داشته باشد و مانندِ نشریات، تحت یک عنوان ثابت، به‌صورت دوره‌ای منتشر نشود..

به جلد کردن کتاب به اصطلاح صحافی گفته می‌شود. کتاب در اندازه‌هایِ گوناگون دیده می‌شود. در ایران، قطع رحلی، وزیری و جیبی از مشهورترین قطع‌های کتاب است. کوچک‌ترین کتاب دنیا یک انجیل است که در موزهٔ کلیسای وانک اصفهان نگهداری می‌شود. اولین کتاب به زبان فارسی در هند و به دست یک ارمنی به زیور طبع آراسته شده‌است. از انواع دیگر کتاب، کتاب دیجیتالی است که کتاب در قالب بسته‌های نرم‌افزاری مانندِ پی‌دی‌اف یا ئی‌پاب ارائه می‌شود که وسایلی نیز به نام کتابخوان الکترونیکی مانندِ آمازون کیندل برای خواندن آن به کار می‌رود. نمونهٔ دیگری از کتاب غیرِ چاپّی کتاب صوتی است، یعنی کتاب‌هایی که توسط فرد یا افرادی خوانده و گاهی به صورت نمایشنامه اجرا می‌شوند. این کتاب‌ها ممکن است با موسیقی و افکت همراه باشند..

واژه کتاب از زبان عربی وارد فارسی شده‌است. در فارسی میانه «نامک» (به فارسی دری «نامه») به‌طور عمومی به کتاب اطلاق می‌شد و فروردگ به آنچه امروز عموماً نامه خوانده می‌شود. در دورهٔ تکوین فارسی دری نیز نامه به معنی مطلق کتاب به کار رفته‌است. در فارسی میانه، از اصطلاحات تخصصی‌تر ماتیکان (رساله) و نسک (برای بخش‌های اوستا) استفاده شده‌است. کلمهٔ نُبی که هم‌ریشه با نبشتن (نگاشتن) است و معنای مطلق کتاب یا نوشته از آن مستفاد تواند شد، در فارسی دری به معنی خاص قرآن به کار رفته‌است.